Mediji imaju centralnu ulogu u pružanju informacija o izbeglicama, tražiocima azila i drugim ranjivim kategorijama ljudi u pokretu, kao i predstavljanju događaja koji su u direktnoj ili indirektnoj vezi sa pojačanim mešovitim migracionim tokovima. Bez obzira na ekspanziju društvenih mreža, platformi za širenje slobodnog znanja, ali i stručne literature, mediji su i dalje ključni izvori informacija kojima najveći broj građana i građanki veruje.
Između upotrebe i zloupotrebe jezika linija je tanka. Novinari treba da budu svesni da upotreba nepreciznih ili neprikladnih pojmova prilikom izveštavanja može doneti veliku štetu i ljudima o kojima se izveštava, ali i publici kojoj se obraćaju. Ipak, takva praksa nije uvek rezultat loše namere novinara, urednika ili vlasnika medija, nego i rezultat nedovoljne informisanosti ili poznavanja specifične teme o kojoj se izveštava.
Kao i sistem socijalne zaštite, i sistem zdravstvene zaštite ima poteškoća da odgovori na potrebe ljudi koji dolaze iz različitih etničkih i kulturnih grupa. Višenacionalne sredine, ali i zemlje koje se suočavaju sa pojačanim migracijama, susreću se sa narušavanjem ”zone komfora” zdravstvenih radnika, te je neophodno podrobnije se upoznati sa osnovnim informacijama o zemljama porekla pacijenata i kulturnih razlika koje se, pre svega, odnose na koncept zdravstvene zaštite.
Kao organizacija koja se bavi razvojem javnih politika i pružanjem podrške različitim manjinskim i marginalizovanim grupama, Centar za istraživanje i razvoj društva IDEAS uspostavio je inovativan program pod nazivom „Glas izbeglica“, kako bi ponudio efikasniji i funkcionalniji model pružanja podrške izbeglicama i tražiocima azila u Srbiji kroz njihovu direktnu participaciju u mapiranju izazova i pronalaženju adekvatnih i ostvarivih rešenja.
Hiljade kilometara u nogama, spavanje pod vedrim nebom, nasilje, glad, umor, ali i strah od nepoznatog, deo je svakodnevice većine izbeglica, ali najteži ožiljci ostaju na dušama onih najranjivijih – dece, žena i ljudi narušenog zdravlja. Pored obezbeđivanja osnovnih uslova za dostojanstven život, ovim ljudima potrebna je, često više od bilo čega, topla reč, podrška i uteha. Starateljka Jovana Ivanković i socijalna terenska radnica Marija Golubović posvećene su poslu za koji nije dovoljno samo adekvatno obrazovanje ili radno iskustvo.
Uspostavljanjem talibanskog režima, veliki broj Avganistanaca našao se u nemilosti novih vlasti i njihovih pristalica. Posebno su pogođeni doskorašnji saradnici bivšeg režima i međunarodnih snaga, ali i pojedine kategorije posebno ranjivog stanovništva, poput žena, dece i manjina – u prvom redu etničkih i verskih.
Srbija je uz pomoć EU, UNHCR-a, IOM-a i drugih međunarodnih organizacija i organizacija civilnog društva uspela da osigura poštovanje prava najvećeg broja izbeglica i migranata, uključujući nesmetan pristup postupku azila, smeštaju, zdravstvenoj zaštiti, obrazovanju, uslugama psihosocijalne podrške i uslugama u zajednici. Spremnost nadležnih organa i drugih aktera da pruže podršku vidljiva je posebno u slučaju ranjivih grupa izbeglica i migranata, uključujući decu bez pratnje i razdvojenu decu. Ipak, i pored svih napora države da obezbedi zaštitu, deo dece bez pratnje i razdvojene dece boravi na ulici.
Za rad sa izbeglicama opredelio se još kao student. Svoj volonterski duh i posvećenost poslu nikad nije merio u radnim satima, nego u obimu pomoći koju je pružio ljudima. Smatra da kancelarija pravnika za ljudska prava može biti i u zgradi u centru grada, ali i u parkovima gde se okupljaju izbeglice, na aerodromima, u kampovima ili u pograničnim poljima i šumama. Uvek je verovao u sebe, čak i kada drugi nisu. Pratio je svoj unutrašnji kompas i išao putem koji je, nekada i u naizgled nemogućim okolnostima, bio – pravi. Za njega, ali i za veliki broj ljudi kojima je direktno ili indirektno pomogao. Sa Nikolom Kovačevićem, prvim dobitnikom Nansenove nagrade za pomoć izbeglicama za Evropu sa ovih prostora, a koju dodeljuje UNHCR, razgovaramo o njegovoj borbi za ljudska prava, ljudima koji su mu promenili život i slučajevima koji su mu otvorili jedan novi svet,
”The importance of individual and social solidarity and the need for accurate and timely public information and awareness raising are two lessons that, I hope, we have all learned during the Covid 19 emergency, and these are two important postulates that we should start from when we talk about migrants as well. We must work harder on information and education, starting from local communities in the border areas that host migrants, all the way to children and young people who have to learn from an early age about tolerance, equality, non-violence, respect for others and those who are different. In addition, it is of key importance to work on improving responsible media approach to this problem and promote positive examples”, states Brankica Janković, Commissioner for the protection of the equality.
The job of the guardians of unaccompanied refugee and migrant children is to act in their best interest. On the feelings that drive them, their deep empathy, the desire to help children who find themselves in the most difficult circumstances, but also on their love for them – on everything caretaking entails, from another angle, here to discuss are guardians Ana Antanasijević and Mediha Lakota.